تأثير
2 -
به گزارش آستان، ريموند روان شناس آمريکايي مي گويد: خلاقيت قابليتي است که در همگان وجود دارد اما نيازمند پرورش و تقويت است. خلاقيت عبارت است از توانايي ديدن چيزها به شيوه هاي جديد، شکستن مرزها و فراتر رفتن از چارچوب ها، فکرکردن به شيوه اي متفاوت، ابداع و اختراع چيزهاي جديد، استفاده از چيزهاي نامربوط و تبديل آن به شکلهاي جديد.
همچنين خلاقيت به معناي ابداع، نوآوري، ابتکار و آفرينندگي در تمام فعاليت هاي آدمي است. براي رشد و پرورش خلاقيت، بهترين زمان، سنين کودکي است. از آنجايي که محيط خانه نقش بسيار مهمي در رشد و پرورش کودکان دارد و اساساً پرورش خلاقيت در بستر خانواده صورت مي گيرد، لذا والدين ميتوانند با شناخت کامل کودک و خصوصيت مراحل رشد و تربيت آنها و به کاربستن به موقع توصيه ها، قبل از آنکه کودکان به محيط رسمي مدرسه پاي بگذارند، خلاقيت کودکان خود را پرورش دهند.
خلاقيت در کودکان از روش هاي مختلفي پرورش مي يابد.
افلاطون اشاره مي کند که «پرورشي که روح کودکان از طريق قصه کسب مي کند، بسيار بيشتر از تربيتي است که جسم آنها از طريق ورزش کردن کسب مي کند.» از طريق قصه گويي مي توان تغييرات زيادي در زمينه يادگيري، سوادآموزي و خلاقيت کودکان ايجاد کرد روانشناسان معتقدند کودکان از 5سالگي به داستان و قصه علاقمند مي شوند. البته قصهگويي خلاق مستم يک ارتباط دوجانبه و متقابل بين قصهگو و شنونده است. قصهگو با نقل شفاهي يک داستان، براي شنوندگان خود، امکان تصويرسازي ذهني را فراهم ميسازد.
همچنان که کودک قصه را ميشنود و صحنهها، عمل داستان و
روش هاي متعددي براي تشويق کودکان به فعاليت خلاق، از طريق داستان و قصه گويي وجود دارد. روش هايي مانند نقل قصه هاي بدون پايان و تشويق کودکان به تکميل آنها، نقل قصه هاي بدون عنوان و تقاضا از کودکان براي انتخاب عنوان، شرکت دادن کودکان در نمايش هاي خلاق براي ساختن داستان، تصويرگري و نقاشي بر اساس داستان.
بر اساس گزارش آستان،الکس اسبورن که از صاحبنظران در زمينه خلاقيت و مؤسس بنياد آموزش خلاقيت است، ميگويد: «براي به دست آوردن حداکثر تمرين خلاقيت از داستانهاي کوتاه، بايد بکوشيم که با خواندن قسمت اول داستان و فکر کردن درباره قسمت آخر و نوشتن داستان متفاوت از داستان اصلي، اثري بهتر از آن
اي پال تورنس نيز که از محققان برجسته در زمينه خلاقيت است، توصيه ميکند که پس از نقل داستان، از کودکان بخواهيد اصل مطلب را به شکل يک تصوير، يک شعر يا شعار، يک تم يا علامت انتزاعي خلاصه کنند. روش ديگر، تشويق کودکان براي يافتن راهحلهاي ظريف براي مسئله يا گره اصلي يک داستان است. روش ديگري مرسوم به «تور جادويي» نيز توسط تورنس به کار رفته است. در اين روش، او تکه تورهاي نايلوني در اختيار کودکان گذاشته و از آنها مي خواست خودشان را در قالب هر کس يا هر چيزي که دوست دارند، تجسم و نقش آن را بازي کنند. سپس، تمام گروه، با توجه به نقشهايي که هنرپيشگان براي تور جادويي انتخاب کردهاند، داستاني را خلق ميکنند .
بسياري از صاحبنظران و مربيان هنر نيز نقاشي همراه با قصهگويي را توصيه ميکنند. جان لينکستر ميگويد: «من براي تشويق دانشآموزان جوان، بالغ و بزرگسال به انجام انواع کارهاي هنري خلاق، از داستانها استفاده کردهام. داستان گفتن نوعي سرگرمي است ولي رسم داستان همزمان با آنچه گفته ميشود، هيجانانگيزتر است .دستور آن به شرح زير است: 1. تمام مدتي که داستانگفته ميشود، آن را رسم کنيد. 2. با يک يا چند وسيله يا مواد ترسيمي رسم کنيد. 3. تا پايان داستان، کار رسم کردن را ادامه دهيد.» روش ديگر، درست کردن مواد خواندني با استفاده از حرفهاي کودک است. به اين ترتيب که مربي داستانهايي را که کودک ميگويد، با جملات خودش، در همان موقع، روي ورقههايي مينويسد و براي او ميخواند. در اين روش توصيه ميشود که بگذارند بچهها آزادانه و بدون ترس و فشار صحبت کنند، زيرا اين عوامل، بازدارنده خلاقيت است .
تمام روش هايي که براي قصهگويي خلاق بيان شد، به راحتي در خانه و مدرسه قابل اجرا است. نکته مهم آن است که در حين انجام اين فعاليتها، از انتقاد و ارزيابي کودکان پرهيز کنيد و آنها را به رقابت وادار نکنيد. لازم است که به ايدههاي نو و ابتکاري که توسط آنان ارائه ميشود، بها داده شود و داستانها متناسب با سن آنها انتخاب شود.
به گزارش آستان، ريموند روان شناس آمريکايي مي گويد: خلاقيت قابليتي است که در همگان وجود دارد اما نيازمند پرورش و تقويت است. خلاقيت عبارت است از توانايي ديدن چيزها به شيوه هاي جديد، شکستن مرزها و فراتر رفتن از چارچوب ها، فکرکردن به شيوه اي متفاوت، ابداع و اختراع چيزهاي جديد، استفاده از چيزهاي نامربوط و تبديل آن به شکلهاي جديد.
همچنين خلاقيت به معناي ابداع، نوآوري، ابتکار و آفرينندگي در تمام فعاليت هاي آدمي است. براي رشد و پرورش خلاقيت، بهترين زمان، سنين کودکي است. از آنجايي که محيط خانه نقش بسيار مهمي در رشد و پرورش کودکان دارد و اساساً پرورش خلاقيت در بستر خانواده صورت مي گيرد، لذا والدين ميتوانند با شناخت کامل کودک و خصوصيت مراحل رشد و تربيت آنها و به کاربستن به موقع توصيه ها، قبل از آنکه کودکان به محيط رسمي مدرسه پاي بگذارند، خلاقيت کودکان خود را پرورش دهند.
خلاقيت در کودکان از روش هاي مختلفي پرورش مي يابد.
افلاطون اشاره مي کند که «پرورشي که روح کودکان از طريق قصه کسب مي کند، بسيار بيشتر از تربيتي است که جسم آنها از طريق ورزش کردن کسب مي کند.» از طريق قصه گويي مي توان تغييرات زيادي در زمينه يادگيري، سوادآموزي و خلاقيت کودکان ايجاد کرد روانشناسان معتقدند کودکان از 5سالگي به داستان و قصه علاقمند مي شوند. البته قصهگويي خلاق مستم يک ارتباط دوجانبه و متقابل بين قصهگو و شنونده است. قصهگو با نقل شفاهي يک داستان، براي شنوندگان خود، امکان تصويرسازي ذهني را فراهم ميسازد.
همچنان که کودک قصه را ميشنود و صحنهها، عمل داستان و
روش هاي متعددي براي تشويق کودکان به فعاليت خلاق، از طريق داستان و قصه گويي وجود دارد. روش هايي مانند نقل قصه هاي بدون پايان و تشويق کودکان به تکميل آنها، نقل قصه هاي بدون عنوان و تقاضا از کودکان براي انتخاب عنوان، شرکت دادن کودکان در نمايش هاي خلاق براي ساختن داستان، تصويرگري و نقاشي بر اساس داستان.
بر اساس گزارش آستان،الکس اسبورن که از صاحبنظران در زمينه خلاقيت و مؤسس بنياد آموزش خلاقيت است، ميگويد: «براي به دست آوردن حداکثر تمرين خلاقيت از داستانهاي کوتاه، بايد بکوشيم که با خواندن قسمت اول داستان و فکر کردن درباره قسمت آخر و نوشتن داستان متفاوت از داستان اصلي، اثري بهتر از آن
اي پال تورنس نيز که از محققان برجسته در زمينه خلاقيت است، توصيه ميکند که پس از نقل داستان، از کودکان بخواهيد اصل مطلب را به شکل يک تصوير، يک شعر يا شعار، يک تم يا علامت انتزاعي خلاصه کنند. روش ديگر، تشويق کودکان براي يافتن راهحلهاي ظريف براي مسئله يا گره اصلي يک داستان است. روش ديگري مرسوم به «تور جادويي» نيز توسط تورنس به کار رفته است. در اين روش، او تکه تورهاي نايلوني در اختيار کودکان گذاشته و از آنها مي خواست خودشان را در قالب هر کس يا هر چيزي که دوست دارند، تجسم و نقش آن را بازي کنند. سپس، تمام گروه، با توجه به نقشهايي که هنرپيشگان براي تور جادويي انتخاب کردهاند، داستاني را خلق ميکنند .
بسياري از صاحبنظران و مربيان هنر نيز نقاشي همراه با قصهگويي را توصيه ميکنند. جان لينکستر ميگويد: «من براي تشويق دانشآموزان جوان، بالغ و بزرگسال به انجام انواع کارهاي هنري خلاق، از داستانها استفاده کردهام. داستان گفتن نوعي سرگرمي است ولي رسم داستان همزمان با آنچه گفته ميشود، هيجانانگيزتر است .دستور آن به شرح زير است: 1. تمام مدتي که داستانگفته ميشود، آن را رسم کنيد. 2. با يک يا چند وسيله يا مواد ترسيمي رسم کنيد. 3. تا پايان داستان، کار رسم کردن را ادامه دهيد.» روش ديگر، درست کردن مواد خواندني با استفاده از حرفهاي کودک است. به اين ترتيب که مربي داستانهايي را که کودک ميگويد، با جملات خودش، در همان موقع، روي ورقههايي مينويسد و براي او ميخواند. در اين روش توصيه ميشود که بگذارند بچهها آزادانه و بدون ترس و فشار صحبت کنند، زيرا اين عوامل، بازدارنده خلاقيت است .
تمام روش هايي که براي قصهگويي خلاق بيان شد، به راحتي در خانه و مدرسه قابل اجرا است. نکته مهم آن است که در حين انجام اين فعاليتها، از انتقاد و ارزيابي کودکان پرهيز کنيد و آنها را به رقابت وادار نکنيد. لازم است که به ايدههاي نو و ابتکاري که توسط آنان ارائه ميشود، بها داده شود و داستانها متناسب با سن آنها انتخاب شود.
بسياري از اين سئوال را دارند که چه کتاب داستان کودکانه براي فرزندم مناسب است؟ در اين مطلب 8 ويژگي که هر کتاب قصه کودکان بايد داشته باشد را توضيح مي دهم با توجه به اين ويژگي ها مي توانيد کتاب هاي مناسب را براي فرزندتان انتخاب کنيد.
کتاب داستان خردسالان بايد پر از تصاوير با رنگ هاي شاد و براق باشد و نوشته هاي کمي داشته باشد. زيرا يک تصوير بهتر از هزار کلمه مفهوم را به کودک مي رساند. براي آموزش و تقويت خلاقيت کودک هم تصوير حرف اول را مي زند.
کتاب قصه بايد محتواي خلاقانه داشته باشد و خواندن آن براي کودک هيجان انگيز و جالب باشد. علاوه بر آن بايد اتفاقات در داستان سريع باشد. شخصيت هاي داستان بايد به خوبي معرفي شده و براي کودک باور پذير باشند. مشکلات و مسائل شخصيت هاي داستان بايد مشابه مشکلات و مسائلي باشند که کودک در آن سن با آنها مواجه مي شود.
تقسيم بندي کتاب بايد به گونه اي باشد که خواندن
بهتر است کتاب با اطلاعات کمي شروع شود. فقط اطلاعات ضروري مانند اطلاعات کلي در مورد شخصيت اصلي داستان، اسامي و محل زندگي آنها در ابتداي کتاب ارايه شود. اطلاعات اضافي کودک را خسته کرده و ديگر ميلي به کتاب خواني نشان نخواهد داد.
قسمت پاياني کتاب داستان بسيار مهم است. در انتهاي داستان، بايد همه مشکلات و مسائل حل شده و کتاب پايان خوشي داشته باشد (به عبارت ديگر در پايان داستان همه بايد به خوبي و خوشي در کنار هم زندگي کنند.) اين
داستان کودکانه
بهتر است داستان داراي محتواي آموزشي نيز باشد. يک داستان خوب بايد به کودک نکات اخلاقي، فرهنگي و اجتماعي را بطور غير مستقيم آموزش دهد.
کتاب خوب کودکان بايد شخصيت هايي داشته باشد که بتوانند در شرايط سخت قادر به تصميم گيري درست شود. شجاعانه براي زنده ماندن و زندگي خود تلاش کرده و در تمام مراحل از اصول صحيح اخلاقي پيروي کنند.
در اين مطلب 8 ويژگي که کتاب هاي داستان کودکانه بايد داشته باشند را معرفي کردم. در مطلب بعدي برخي از کتاب هاي مناسب کودکان در مقاطع مختلف سني را که اين ويژگي هاي را دارند معرفي خواهم کرد.
اين روزها پدر و مادرها بهجاي خواندن و تعريف کردن داستان، ترجيح ميدهند کودکشان را با تماشاي کارتون موردعلاقهشان بخوابانند. قصهگويي که از لذتهاي ساده? دوران کودکي است، مزيتهاي بسياري به همراه دارد. پدر و مادرها بايد هر شب، زماني را صرف قصهگويي براي بچهها کنند.
خواندن کتاب داستان با صداي بلند اصلا کار سختي نيست. اگر وقت کافي نداريد، ميتوانيد يکي از داستانهايي را که بلديد تعريف کنيد، خاطرهاي از روزهاي کودکي خودتان بگوييد يا متني را از روي گوشي همراهتان بخوانيد. مزيتهاي قصهگويي، بهويژه براي خردسالان، کودکان پيشدبستاني و دبستانيها بيشمارند.
کودکان در سراسر دنيا عاشق داستان هستند. آنها دوست دارند از شخصيتهاي موردعلاقهشان بشنوند و گاهي هم از آنها تقليد ميکنند. با تعريف کردن داستانهايي با پيامهاي معنادار، بيترديد ارزشهايي مانند دانايي، روراستي، شجاعت و … در سن پايين در آنها ريشه ميگيرند.
با تعريف داستانهاي رايج براي کودکان يا خاطراتي از کودکي خودتان، بچهها با آداب و سنتهاي گوناگون خانوادگي و اجتماعي آشنا ميشوند. تعريف داستانهايي درباره? افراد مختلف فاميل، آنها را با پيشينه? خانوادگي و نسبشان آشنا ميکند.
خواندن داستان با صداي بلند، کودک را با زبان، واژهها و عبارتهاي جديد آشنا ميکند. اين روشي کارآمد براي آموزش کلمات تازه و چگونگي تلفظ عبارتهاست.
بيشتر بچهها نميتوانند براي مدت طولاني بر موضوعي خاص تمرکز کنند. همچنين معمولا به حرف زدن بيشتر از گوش دادن علاقه دارند. قصهگويي نهتنها توانايي تمرکز کودک را تقويت ميکند بلکه آنها را مشتاق شنيدن و فهميدن ميکند.
گوش دادن به داستان باعث ميشود بهجاي تماشاي تصاوير در ابزارهاي ديداري، شخصيتهاي داستان، مکانها، جريان داستان و … را در خيالش مجسم کند. گوش دادن به داستان همچنين
با استفاده از برخي ترفندها، ميتوانيد از قصهگويي براي تقويت حافظه? کودکتان بهره بگيريد. پس از قصهگويي، ميتوانيد از کودکتان بخواهيد قصه را با زبان خودش تعريف کند يا به نکتههاي خاص يا ويژگيهاي شخصيتها اشاره کند. اين کار هم حافظه? کودک را تقويت ميکند و هم توانايي تمرکز او را افزايش ميدهد.
کودکان بهسادگي امکان رويارويي با فرهنگها و شرايط اجتماعي کشورهاي مختلف دنيا را ندارند. با قصهگويي براي کودکان، آنها را با مکانها و فرهنگهاي گوناگون سراسر جهان آشنا ميکنيد. سعي کنيد قصههاي متنوعي از کشورها و فرهنگهاي متفاوت براي کودکان بخوانيد تا ديد و درک آنها را گستردهتر کنيد.
قصهگويي، بنياني براي يادگيري و آموزش رسمي است. کودکان بسياري با تکرار و بدون درک موضوعي خاص، آن را فرا ميگيرند. قصهگويي بهشکل پيوسته و تکرارشونده، به کودک کمک ميکند درک بهتري از آنچه ميخواند يا ميشنود پيدا کند و همزمان لذت ببرد. گاهي وقتها آموزش مفاهيم درسي بهوسيله? داستاني جذاب (براي مثال موضوع کسلکننده? تاريخي که در قالب داستاني هيجانانگيز بيان ميشود) فراگيري را سادهتر و کنجکاوي را تقويت ميکند.
گاهي کودکان با وجود اينکه لبريز از
بيشتر وقتها موقعيتهاي دشوار، کودکان را گيج و سردرگم ميکند. داستانهايي با موضوع آدمهايي که در موقعيتهاي دشوار قرار ميگيرند، به کودک کمک ميکند درک بهتري از چنين موقعيتهايي پيدا کند. بهتر است براي کودکان داستانهايي تعريف کنيد که نشان ميدهند رنج و سختي هم مانند شادي و خوشي، بخشي از زندگي هستند. داستانهاي مناسب به کودکان کمک ميکنند با موقعيتهاي گوناگون و بهطور کلي زندگي، بهتر روبهرو شوند.
همانقدر که قصهگويي براي کودکان مهم است، انتخاب روش درست قصهگويي نيز اهميت دارد. نکاتي که در ادامه ميخوانيد به شما کمک ميکنند به روش درست براي کودکان قصه بگوييد.
قصه نبايد خيلي بلند يا خيلي کوتاه باشد.
فضايي راحت و آسوده را براي تعريف داستان فراهم کنيد. محيط و حس مناسب را براي خواندن يا تعريف کردن داستان خلق کنيد.
اگر خودتان داستان تعريف ميکنيد، براي کودک روشن کنيد کجا و از چه کسي آن را شنيدهايد. براي او توضيح بدهيد که چطور شنيدن اين داستان به شما کمک کرده است و چطور ميتواند به او کمک کند. سعي کنيد از همان آغاز، توجه کودک را جلب کنيد.
هنگام تعريف داستان، از حرکات مناسب دست، بدن و چهره غافل نشويد. ميتوانيد با صداهاي متفاوت از زبان شخصيتهاي مختلف صحبت کنيد يا از کودکتان بخواهيد اين کار را انجام دهد تا جذابيت داستان را بيشتر کنيد.
بايد به اندازه? کافي بلند اما شمرده و بهآهستگي قصه را تعريف کنيد. صداي شما بايد همان حسِ موجود در قصه را منتقل کند. متناسب با قصه، بلندي و لحن صدايتان را تغيير دهيد؛ در بخشهاي گوناگون و به تناسب موقعيت مکث کنيد.
با بهکارگيري عبارتهاي مختلف يا پرسيدن سؤالهايي مانند «ميدوني چطوريه؟» کودک را درگير قصه کنيد. همچنين ميتوانيد از آنها بخواهيد درباره? پيام داستان يا آنچه از آن فهميدهاند، صحبت کنند.
برخي فعاليتها هنگام قصهگويي، به تقويت
کودکتان را تشويق کنيد تا براي عکسهاي مختلف داستانهايي تعريف کنيد. براي نمونه، عکس روز تولد او يا عکسي از برفبازي خانوادگي براي داستانپردازي مناسباند.
با انتخاب عکسهاي مختلف، بهنوبت داستان عکسي را که انتخاب کردهايد، تعريف کنيد.
ميتوانيد با انتخاب چند عکس از کودکتان بخواهيد، آنها را بر اساس ترتيب زماني مرتب کند.
عکسي از رويدادي خاص انتخاب کنيد و از دلبندتان بخواهيد با توجه به نشانههاي موجود در عکس (لباس عروس، کيک، کلاه بوقي و …) داستاني براي آن تعريف کند.
کودکتان را تشويق کنيد تا چند عکس (10 تا يا کمتر) را انتخاب، آنها را به ترتيب زماني مرتب کند و داستاني براي آنها بسازد. تماشاي اينکه آنها کدام عکسها را انتخاب ميکنند و چه داستاني براي آنها ميسازند، دلپذير است.
اين کار جذابيت بيحدي به روند داستاننويسي ميافزايد. نقش و نگارها، ابزار شگفتانگيزي براي تحريک خلاقيت، تقويت بهکارگيري مداد و قلم و افزايش خنده و لبخند هستند!
نخست بايد نقشهاي مختلفي گردآوري کنيد. نقشهايي از حيوانات، خودروها، گل و گياه و … به صفحهاي براي افزودن نقشها به آن يا کاغذي براي نوشتن داستان روي آن نياز داريد.
ميتوانيد کودک را تشويق کنيد نگارههاي مختلف را با رنگهاي گوناگون رنگ کند. همچنين ميتوانيد از او بخواهيد نگارههاي گوناگوني را انتخاب کند و براي آنها داستاني بسازد.
هنگام داستاننويسي ميتوانيد اشتباهات آنها را اصلاح کنيد و واژههاي جديد به آنها ياد بدهيد. اين کار بسيار سرگرمکننده است و جنبه? آموزشي قابلتوجهي دارد.
در پايان دوباره يادآوري ميکنم که سبک قصهگويي شما اهميت بسياري دارد. روش قصهگويي شما نبايد براي کودکتان و حتي خود شما يکنواخت و خستهکننده باشد. شما هم ميتوانيد از آنچه ميخوانيد لذت ببريد.
قصهگويي در رشد و پيشرفت کودکان نقش بسزايي دارد. کودک دلبندتان نبايد چنين فعاليت ساده اما بهشدت مهمي را از دست بدهد. همين حالا بهدنبال قصهاي مناسب براي زمان خواب کودک عزيزتان باشيد.
وقتي قرار است براي بچهها قصه بگوييم، چه از روي کتاب، چه از حفظ، بايد فوتوفنهايش را تمرين و جادوي قصه را در کلماتتان جاري کنيد. دست بچهها را بگيريد، آنها را به شهر قصهها ببريد و بگذاريد جادوگران شهر قصه، با چوب جادو، حرفهاي شما را به بچههايتان بزنند.
* وقتي براي بچهها قصه ميگوييم، بايد فن بيانمان را قدري تقويت کنيم. براي رعايت اين جنبه، بايد دقت کنيم که داستان، نه محاورهاي بيان شود و نه خشک و خشن تا عنصر جذابيت، در آن رعايت شود.
*
* در قصه گويي، از ابزارها غفلت نکنيد. گاهي، يک عروسک، جريان قصهگويي را براي فرزند شما، بهکلي تغيير ميدهد. استفاده از ابزارها، براي بچههاي کوچک که توان خواندن و نوشتن ندارند، موجب ميشود تصويرسازي ذهني آنها تقويت شود.
* در زمان قصهگويي، فقط گوينده نباشيد؛ بلکه تلاش کنيد ميان داستان و کودک، ارتباط برقرار کنيد. از او کمک بگيريد و بکوشيد او، کاملا خودش را درگير قصه بداند.
* قصه را طوري بيان کنيد که مخاطب را تا پايان قصه همراه کند و گره فکري براي او هم ايجاد شود تا به هدف قصه برسيد.
* اگر داستان، مفاهيم سختي دارد، شما آن را کالبدشکافي کنيد.
* به ياد داشته باشيد که قصه، براي بيدار کردن بچههاست، نه خواباندن آنها.
* متناسب با سن بچههايي که قرار
* بچهها، در دوران قبل از دبستان، خيلي پرهيجان هستند و نشاط زيادي نياز دارند و نوع ارتباط قصهگو با مخاطب، موجب ميشود تاثير قصه افزايش يابد.
* روخواني از روي کتاب، براي بچهها هم قواعد خاص خودش را دارد:
- وقتي کتاب را به دست مي گيريد، سعي کنيد در تمام فراز و فرود قصه، لحنتان تغيير کند.
- با عبارات و جملات کتاب بازي کنيد تا فرزندتان، درگير داستان شود، در فضاي داستان قرار بگيرد و قصه را بهتر درک کند.
- اجازه بدهيد بچهها در زمان خواندن کتاب، همراه شما، خطوط را دنبال کنند، تصاوير را ببينند و داستان را بشنوند تا حسهاي بيشتري را با داستان، درگير کنيد.
درباره این سایت